De Zusters Franciscanessen van Oirschot hebben zich vierhonderd jaar bezig gehouden met grote vragen als: zou ik met minder kunnen? En: wat kan ik betekenen voor een ander? Hier vertellen de zusters wie ze zijn en wat ze mee willen geven aan toekomstige generaties: leef met aandacht.
Wat deden de zusters?
De zusters vingen daklozen en vluchtelingen op, deden vormingswerk voor de kerk, gingen op missie (= deden ontwikkelingswerk) naar Braziliƫ, verzorgden zieken en ouderen en gaven aandacht aan achterstandswijken. Ze boden een toevluchtoord voor mensen die op adem moesten komen. Ze gaven les op scholen en stichtten internaten. Door niet te kiezen voor het huwelijk, maar voor een baan in het onderwijs en les te geven aan meisjes, droegen ze actief bij aan de emancipatie van de samenleving. Werkende vrouwen en onderwijs voor meisjes waren in die tijd namelijk nog verre van vanzelfsprekend.
Het combineren van liefdadigheidswerk met maximale aandacht voor het spirituele, werd door veel zusters als een grote uitdaging ervaren. Het was in feite een dubbele dagtaak. Dat was wennen, maar leverde ook veel op. Door voort te zetten waar Franciscus mee was begonnen, ontstond er een diepere, rijkere beleving van gemeenschap.